Politieman Rob over de voorbereidingen op de NAVO-top en de impact op collega’s
Met zestien jaar ervaring bij de politie heeft Rob een veelzijdige loopbaan opgebouwd. Hij werkte in de noodhulp, als coach en operationeel coördinator en is sinds 2019 actief als docent aan de Politieacademie. Inmiddels combineert hij zijn onderwijstaak met een rol als trainer en coördinator bij een nieuwe eenheid binnen de politieorganisatie. In aanloop naar de NAVO-top, een van de grootste veiligheidsoperaties van dit jaar, staat zijn agenda overvol. “De inzet is enorm. Het is een grote verantwoordelijkheid – en tegelijkertijd iets waar we trots op zijn.”
Politiewerk vraagt veel
In zijn functie als docent leidt Rob collega’s op die straks in de frontlinie staan tijdens grote demonstraties en evenementen. Daarnaast is hij betrokken bij de OBT CCB, een relatief nieuwe club binnen de politie die verantwoordelijk is voor trainingen van onder andere de Mobiele Eenheid (ME), Arrestatie Eenheid (AE) en verkenningseenheden. “We zorgen dat collega’s niet alleen technisch vaardig zijn, maar ook leren omgaan met stressvolle situaties. Daarbij draait het niet alleen om regels en protocollen, maar vooral om inschattingen maken in onzekere omstandigheden.”
Extra klassen voor NAVO-top
De NAVO-top, die in Nederland wordt georganiseerd, is een van de grootste operationele inzetten van de politie dit jaar. De top duurt slechts twee dagen, maar de voorbereiding en nasleep bestrijken maanden. Rob is nauw betrokken bij het trainingsproces dat hiermee gepaard gaat. “Normaal gesproken draaien we zes klassen voor de ME. Nu zijn dat er acht. Dat vraagt om meer mensen, meer afstemming en een strakkere planning.”
Een belangrijk deel van de opleiding vindt plaats in Biddinghuizen, een centrale trainingslocatie van de politie. “Daar creëren we realistische scenario’s. Ik zorg ervoor dat alles goed loopt, dat de leerdoelen worden gehaald en dat mensen leren samenwerken onder druk. Het zijn intensieve dagen, maar ook ontzettend waardevol.”
Hogere druk voelbaar op de werkvloer
De uitbreiding van het aantal trainingsgroepen zorgt voor een hogere werkdruk en die is merkbaar op alle niveaus. Rob merkt het in zijn eigen werk, maar ziet het ook bij collega’s in het veld. “We leiden mensen op, maar die moeten ergens vandaan komen. Dat betekent dat anderen hun diensten moeten overnemen, of dat er gaten vallen in de basisbezetting. Ook docenten worden soms uit hun reguliere taken gehaald om extra groepen te draaien. Dat schuurt.”
Dat de top slechts twee dagen duurt, doet geen recht aan de schaal van de operatie. Er zijn volgens Rob zo’n 27.000 fte’s bij betrokken. “De inzet is enorm, en het vraagt een lange adem. Niet alleen op de dagen zelf, maar ook in de weken ervoor en erna. Alles moet kloppen: veiligheid, logistiek, bereikbaarheid.”
Geen tijd voor rust of verlof
Een ander knelpunt is het gebrek aan rustmomenten. “Verlof opnemen is lastig in deze periode. Collega’s willen tijd met hun gezin of gewoon even bijtanken, maar door deze grootschalige inzet is dat vaak niet mogelijk.” Het is volgens Rob belangrijk dat daar meer aandacht voor komt. “Iedereen snapt dat er piekmomenten zijn in dit vak, maar er moet wel ruimte zijn voor herstel. Je kunt niet blijven geven zonder terug te krijgen.”
Werkdruk moet bespreekbaar blijven
De politievakbond speelt volgens Rob een belangrijke rol in het zichtbaar maken van die druk. “Het is belangrijk dat we eerlijk zijn over wat deze inzet vraagt van mensen. Niet alleen qua uren, maar ook qua mentale belasting en de impact op hun privéleven. De vakbond moet dat onder de aandacht blijven brengen.”
Volgens hem zou het goed zijn als er meer structureel wordt gekeken naar de effecten van dit soort operaties. “We voeren het werk uit met trots, maar het vraagt iets van mensen. Je moet blijven investeren in welzijn en veerkracht – en dat begint bij erkenning.”
Balans zoeken
Toch ziet Rob ook de mooie kanten van zijn werk. “Ik zie hoe gemotiveerd collega’s zijn. Ze willen kwaliteit leveren, zich goed voorbereiden en het verschil maken op straat. Dat maakt dit werk bijzonder.” Maar, voegt hij toe, het vraagt goede randvoorwaarden. “Zonder balans tussen inzet en welzijn, gaat het op termijn ten koste van de mensen. En zonder mensen, geen veiligheid.”
Dat evenwicht is voor Rob persoonlijk ook belangrijker dan ooit. Hij woont samen met zijn vriendin in Den Bosch en samen bereiden ze zich voor op een nieuw hoofdstuk: het ouderschap. “Ik word vader. Dat brengt een grote verandering met zich mee, maar ik kijk er enorm naar uit,” zegt hij met een glimlach. “Terwijl ik me inzet voor de veiligheid op straat, hoop ik dat we samen blijven waken over die balans. Voor nu, en voor de toekomst.”
